Εκθεση του Ευρωπαϊκού Πίνακα Κατάταξης Καταναλωτών Υπηρεσιών Υγείας, για το 2009

Αρνητική εικόνα για το ΕΣΥ


Μεταξύ των λιγότερο «φιλικών» προς τον ασθενή συστημάτων υγείας της Ευρώπης συγκαταλέγεται το ελληνικό ΕΣΥ, με τα μεγαλύτερα προβλήματα, να καταγράφονται στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες για την υγεία, την ενημέρωση των ασθενών αλλά και τις πληρωμές «κάτω από το τραπέζι».

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Πίνακα Κατάταξης Καταναλωτών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΗCI), η Ελλάδα για το 2009 έπεσε στην 24η θέση μεταξύ 33 χωρών σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση του ΕΣΥ από τους ίδιους τους καταναλωτές, ενώ πέρσι βρισκόταν στην 19η θέση.

Ειδικότερα, η Ελλάδα συγκέντρωσε 600 βαθμούς -με άριστα τους 1.000- σε έξι βασικούς τομείς: δικαιώματα και πληροφόρηση των ασθενών, ηλεκτρονικές υπηρεσίες υγείας, χρόνος αναμονής για θεραπεία, φαρμακευτική περίθαλψη, αποτελέσματα θεραπευτικών αγωγών και εύρος- περιορισμοί των παρεχόμενων υπηρεσιών. Οπως προκύπτει από την έκθεση, ιδιαίτερα αρνητική είναι η εικόνα του ελληνικού ΕΣΥ στον τομέα του e-health (χρήση ηλεκτρονικών μέσων για την παροχή υπηρεσιών υγείας), ενώ στα μείον του συστήματος αναφέρονται επίσης η δυσκολία πρόσβασης στον ιατρικό φάκελο, η μη συμμετοχή των ασθενών στη λήψη των αποφάσεων, η απουσία πληροφοριών σχετικά με την ποιοτική αξιολόγηση των υπηρεσιών, το έλλειμμα στη δημόσια οδοντιατρική περίθαλψη και οι παράνομες πληρωμές γιατρών. Αντίθετα, στα θετικά του ΕΣΥ περιλαμβάνονται η άμεση πρόσβαση σε ειδικό γιατρό, το δικαίωμα στη δεύτερη γνώμη, η νομοθεσία για τα δικαιώματα του ασθενούς, τα ποσοστά βρεφικής θνητότητας κ.ά.

Οπως σχολιάζει ο διευθυντής του ΕΗCI, δρ Arne Bjornberg, «από την αρχή των συγκριτικών αναλύσεών μας πριν από πέντε χρόνια, η Ελλάδα παραμένει αμετακίνητη, ενώ άλλα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σημείωσαν βελτιώσεις», τονίζοντας την ανάγκη υγειονομικής μεταρρύθμισης. Στην έκθεση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον μεγάλο αριθμό γιατρών (υψηλότερος στην Ευρώπη, με περίπου 530 γιατρούς ανά 100.000 πληθυσμού, σύμφωνα με τα στοιχεία) που ωστόσο, «δεν υποδηλώνει υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των επαγγελματιών που θα οδηγούσε σε υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες υγείας».
Σημειώνεται ότι στον φετινό Ευρωπαϊκό Πίνακα Κατάταξης Καταναλωτών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΗCI) την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Ολλανδία (863 βαθμοί), και ακολουθούν η Δανία (819 βαθμοί), η Ισλανδία και η Αυστρία. Στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Βουλγαρία (448), η Ρουμανία και η Λεττονία.

Ενα από τα προβλήματα του ΕΣΥ είναι και η υστέρηση των δημόσιων νοσοκομείων σε μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας, έναντι των ιδιωτικών θεραπευτηρίων. Σύμφωνα με στοιχεία που αναφέρονται σε έκθεση της Hellastat για τα ιατρικά μηχανήματα, στην Ελλάδα είναι εγκατεστημένα 201 συστήματα μαγνητικής τομογραφίας, εκ των οποίων τα 31 σε δημόσια νοσοκομεία και τα 170 σε μονάδες του ιδιωτικού τομέα.

Πηγή: Καθημερινή

Γιατί είμαι κορόιδο

Το έλαβα με email και σας το παραθέτω εδώ. Νομίζω ακόμα κι εμείς οι γιατροί είμαστε κορόιδα σε πολλά θέματα και θα είμαστε ακόμα περισσότερο στο μέλλον αν όντως δεν υπάρχουν λεφτά να πληρωθούμε και εμείς δεν κάνουμε τίποτα.

Πόσο κορόιδο είμαι ?

Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω το μικρό μπουκάλι νερό 50 λεπτά αντι για 17 λεπτα (τόσο κάνει και το μισό λίτρο βενζίνη) ενώ αγοράζεται 5 λεπτά (περίπου 1000% αισχροκέρδεια). Από 50 δρχ (17 λεπτά) αυξήθηκε στις 170 δραχμές (50 λεπτά) με την αλλαγή του νομίσματος από δραχμή σε ευρώ.
Είμαι κορόιδο γιατί ενώ οι χώροι άθλησης θα έπρεπε να μου παρέχονται δωρεάν από το δήμο, δέχομαι να πληρώνω από 6-12 ευρώ για να παίξω μία ώρα ποδόσφαιρο (από 80 έως 120 ευρώ ανά ώρα) στα περίφημα 5Χ5. Τουλάχιστον τα 5Χ5 έχουν κάνει πλούσιους και τους φυσιοθεραπευτές καθώς οι μισοί και πλέον πελάτες τους προέρχονται από εκεί (διαστρέμματα, ρήξη χιαστού, κάκωση μηνίσκου κλπ, εξαιτίας της ακαταλληλότητα ς του χλοοτάπητα).
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω τον καφέ 4,5ευρώ ενώ το κόστος του δεν υπερβαίνει τα 20 λεπτά (αισχροκέρδεια μέχρι και 2000 %). Κόβεται περίπου μία απόδειξη ανά τρεις καφέδες και σχεδόν πάντα οι υπάλληλοι κακοπληρώνονται και είναι ανασφάλιστοι.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω το ποτό 6-8ευρώ και βάλε, όσο περίπου κάνει το μπουκάλι στη χονδρική (1 μπουκάλι = 10-12 ποτά, αισχροκέρδεια από 500 % και πάνω). Και φυσικά πολύ συχνά τα ποτά είναι μπόμπες, σχεδόν ποτέ δεν κόβονται αποδείξεις και σχεδόν πάντα οι υπάλληλοι κακοπληρώνονται και είναι ανασφάλιστοι. Σε όλη την Ευρώπη η μπύρα κοστίζει 1,5και το ποτό 3-4. Εδώ η μπύρα κοστίζει 5-6 ευρώ και η μπόμπα 7-8.
Είμαι κορόιδο γιατί δικαιούμαι δωρεάν παιδεία αλλά μετά το σχολείο αν δεν πάω στο φροντιστήριο δεν έχω ελπίδα να περάσω στο πανεπιστήμιο. Κοινώς, είμαι όλη την ημέρα στις αίθουσες για να μου διδάξουν αυτά που θα 'πρεπε να μου διδάσκουν σε μισή μέρα. Φυσικά με το αζημίωτο.
Ειμαι κοροιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω διόδια για δρόμους που ευθύνονται για 2.000 νεκρους καθε χρονο και 200.000 τραυματιες. Η ΠΑΘΕ ξεκινησε το 1984 και θα τελειωσει ισως το 2.014......!
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να με βομβαρδίζουν με παραπλανητικά γκάλοπ του τύπου: Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό ?...Δηλαδή αν μας ρωτούσαν "Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Χίτλερ ή τον Σταλιν, τα αποτελέσματα θα έδειχναν ότι οι μισοί Έλληνες είναι ναζιστές και οι άλλοι μισοί σταλινικοι ?
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι την πλύση εγκεφάλου από διάφορους βαλτούς (όπως Τράγκας,Πρετεντέρης,Χατζηνικολάου,Ευαγγελατος,Τριανταφυλλοπουλος,Παπαδακης,Αυτιας κλπ οι οποίοι δήθεν παίρνουν το μέρος του κόσμου αλλά τελικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπονομεύουν πάντα κάθε συλλογική κίνηση αντίδρασης (οι διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους και ταλαιπωρούν τον κόσμο, οι σκουπιδιάρηδες που παίζουν με την υγεία μας, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας, κ.ο.κ.) και οι οποίοι τελικα σε όλα τα σκάνδαλα που γίνονται τόσα χρόνια είναι οι πρώτοι που νιπτουν τας χειρας τους... Αυτή είναι η δουλειά τους απο την οποια πληρωνονται 60.000ευρω μηνιαιως εκαστος,και πινουν εις υγεια των κοροιδων !
Είμαι κορόιδο γιατί ενώ τόσα χρόνια το πρόβλημα με τα βιβλία του δημοτικού είναι ότι έχουν αντικατασταθεί με κακογραμμένα χαμηλότερου επιπέδου βιβλία, με παραπλανούσαν τόσο καιρό προκαλώντας σάλο με το βιβλίο ιστορίας της 6ης δημοτικού για να συγκαλύψουν την οργανωμένη υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Είμαι κορόιδο γιατί στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου (όπου το σκάνδαλο ήταν ότι ο εκλεκτός του πρωθυπουργού και της γυναίκας του ήταν διεφθαρμένος) με έπεισαν ότι το σκάνδαλο ήταν τι ανωμαλία έκρυβε το περιβόητο DVD.
Είμαι κορόιδο γιατί στο σκάνδαλο με τις παράνομες απαλλαγές με έπεισαν ότι η προστασία προσωπικών δεδομένων είναι αυτή που έβαλε την υπόθεση στο αρχείο (για να μην αποκαλυφθούν τα ονόματα των γιων βουλευτών, υπουργών, εφοπλιστών, βιομηχάνων,δικαστικων και λοιπών φραγκάτων που με ταρίφα περίπου 20.000 ευρώ εξαγόρασαν τη στρατιωτική τους θητεία). Κι εμείς τα κορόιδα στέλνουμε τα παιδιά μας στα σύνορα να ταλαιπωρούνται και να τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα {4 αυτοκτονιες απο 1.1.09}για να προστατέψουμε τελικά τα συμφέροντα των μιζαδορων γαλαζιων υπουργων των αγορων οπλικων συστηματων..Τον περασμενο μηνα πληρωσαμε 6.500.000.000 ευρω για την <νεα αγορα του αιωνα> εν μεσω κρισης και λιγο πριν την χρεοκοπια μας σαν κρατος.Και το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ κι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μουγκα...
Είμαι κορόιδο γιατί δίνω εξετάσεις στο Γυμνάσιο για να πάω στο Λύκειο (φροντιστήρια), στο Λύκειο για να περάσω στο Πανεπιστήμιο (εκεί να δεις φροντιστήρια), στο Πανεπιστήμιο για να πάρω πτυχίο (μέχρι πρότινος δωρεάν, με τον νόμο πλαίσιο θα τα σκάμε χοντρά), μετά δίνω εξετάσεις στον ΑΣΕΠ για να διοριστώ (άντε πάλι φροντιστήριο). Κοινώς προσπαθώ συνέχεια να αποδείξω στους δασκάλους μου κατά πόσον ηλιθιοι ειναι !
Είμαι κορόιδο γιατί ολοι που με κυβερνούν 35 χρονια, όχι μόνο υποβαθμίζουν συστηματικά το επίπεδο της παιδείας μου (με τα απαράδεκτα βιβλία του δημοτικού και ολοκληρώνοντας το σχέδιο με την αναθεώρηση του Άρθρου 16) αλλά με έχουν πείσει κιόλας ότι όλα αυτά γίνονται για την αναβάθμιση της παιδείας. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά γίνονται για την υποβάθμιση της παιδείας και τη δημιουργία μιας άβουλης μάζας που ξέρει μόνο να αποστηθίζει και δεν προλαβαίνει να σκεφτεί. Όλα αυτά γίνονται για την επικρατηση των ιδιωτικών συμφερόντων στην παιδεία.
Είμαι κορόιδο γιατί με έχουν πείσει, μέσα από χρόνια προπαγάνδα, ότι ο συνδικαλισμός είναι κακό πράγμα και ότι οι συνδικαλιστές είναι όλοι διεφθαρμένοι και αναξιόπιστοι. Οχι οτι δεν ειναι πολλοι απο αυτους...Λογικό πάντως να μας παρουσιάζουν έτσι τα πράγματα αφού κανένα αφεντικό δε θέλει να βλέπει ενωμένους τους υπαλλήλους του γιατί αν του ζητήσουν τα αυτονόητα (δηλαδή ασφάλιση, επιδόματα, 8ωρο, υπερωρίες) δε θα μπορέσει να κτίσει την αυθαίρετη βίλα του ούτε να πάρει το κότερο που έχει βάλει στο μάτι.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω πανάκριβα το Ίντερνετ τη στιγμή που εδώ και χρόνια σε όλη την Ευρώπη (ακόμη και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ) το Ίντερνετ είναι δωρεάν για όλους και χρεώνονται μόνο οι συνδέσεις πολύ υψηλών ταχυτήτων..
Είμαι κορόιδο γιατί με έχουν πείσει ότι υπάρχει συναίνεση του κόσμου για την παρούσα κατάσταση. Κανείς δε μου λέει ότι γίνονται τουλάχιστον τρεις με τέσσερις διαδηλώσεις την εβδομάδα στο κέντρο της Αθήνας και όταν γίνονται απεργίες κανείς σχεδόν δεν αναφέρει τις διεκδικήσεις των απεργών παρά μόνο την ταλαιπωρία που θα προκαλέσει η απεργία. Η αποσιώπηση των διαδηλώσεων και η συγκάλυψη των αιτημάτων των απεργών αποκαλύπτει τον ρόλο ΟΛΩΝ των ΜΜΕ στο πολιτικό παιχνίδι και το μερίδιο της ευθύνης τους για τα προβλήματα του κόσμου σε αυτό τον τόπο.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι αδιαμαρτύρητα να αισχροκερδούν οι βενζινοπώλες και το κράτος εις βάρος μου. Τον Ιουλιο του 2008 που το βαρελι πετρελαιου ειχε 147 δολ. η Ευρωπαϊκή Ένωση ρύθμιζε το ευρώ ώστε να μην επηρεάζεται από την κρίση και η τιμή του πετρελαίου στα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη παρέμενε σταθερή. Μόνο στην Ελλάδα αυξανόταν η τιμή του ενώ συνεχίζουμε να πληρώνουμε χρυσάφι το πετρέλαιο ακόμα και τώρα που η τιμή του βαρελιού έχει πέσει στα 40 δολ. (κι εμείς εξακολουθούμε να πληρώνουμε τη βενζίνη 0,85 ευρώ το λίτρο αντι για 0,60 ).
Είμαι κορόιδο γιατί όταν καιγόταν όλη η Ελλάδα {2.500.000στρ.} από τους συνήθεις θερινούς εμπρησμούς των καταπατητών δασικών εκτάσεων με έπεισαν ότι τις φωτιές τις έβαλαν κάποιοι άρρωστοι πυρομανείς, κάποιος ασύμμετρος εχθρός, μέχρι και οι γνωστοί-άγνωστοι των Εξαρχείων.. Ούτε ένα χρόνο μετά γίνεται καταπάτηση των καμένων εκτάσεων τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στην Πάρνηθα από αυτούς που όλοι υποψιαζόμασταν ότι κρύβονται πίσω από τους εμπρησμούς. (Τουριστικές εγκαταστάσεις στην Πελοπόννησο, το εξ αρχής παράνομο καζίνο στην Πάρνηθα επεκτείνεται, βίλες κτίζονται στην Πάρνηθα στη μέση του δάσους). Οι επιτροπές κατοίκων για την προστασία της Πάρνηθας που ανέβηκαν να διανυκτερεύσου ν για να εμποδίσουν τις εργασίες σε εργοτάξια που χτίζουν βίλες σε προστατευμένες περιοχές βρήκαν απέναντί τους κλούβες των ΜΑΤ... Ποιος να 'στειλε άραγε τα ΜΑΤ; Ο άρρωστος πυρομανής, η ασύμμετρη απειλή, ή κάποιος μπαχαλάκιας των Εξαρχείων; Εγώ αν και κορόιδο θα υποθέσω ότι τους έστειλε ο ιδιοκτήτης της βίλας.
Είμαι κορόιδο γιατί νομίζω ότι αυτοί που μετακινούνται με ελικόπτερα,με ιδιωτικά τζετ,και με σκαφη {Βουλγαρακης,Μπακογιαννη,Καραμαν Αλης,Λιαπης,κλπ} νοιάζονται για την κατάσταση που επικρατεί στους ελληνικούς δρόμους...
Είμαι κορόιδο γιατί νομίζω ότι αυτοί που στέλνουν τα δικά τους παιδιά στα ιδιωτικά νοιάζονται για την κατάντια των δημόσιων σχολείων..
Είμαι κορόιδο γιατί πιστεύω ότι θα τιμωρηθούν οι ένοχοι για τα ολιγοπώλια (καρτέλ) που μαστίζουν την οικονομία μας και πλήττουν κυρίως τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας. Καρτέλ στο γάλα, καρτέλ στη βενζίνη, καρτέλ στα φρούτα, καρτέλ παντού. Τα αρχικά πρόστιμα μειώνονται συνήθως, οι τιμές παραμένουν υψηλές, ενώ στην πράξη δεν επιστρέφονται στους καταναλωτές τα χρήματα που έχουν χάσει (π.χ. με μια παρατεταμένη μείωση της τιμής του προϊόντος ώστε να αντισταθμιστούν οι απώλειες που προκλήθηκαν).
Και ο καταλογος ειναι ατελειωτος...................................................................................


μήπως είμαι κορόιδο επειδή ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ?

Cosmote: Νέα ευέλικτα προγράμματα Cosmote «My Way»

Η Cosmote ανακοίνωσε την εμπορική διάθεση δέκα νέων οικονομικών προγραμμάτων συμβολαίου, που έχουν τον τίτλο «My Way» και τα οποία διακρίνονται για την... ευελιξία τους. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες προτάσεις ανάλογης μορφής, που ήδη παρέχονται στην αγορά, τα νέα προγράμματα της Cosmote είναι τα πρώτα που επιτρέπουν σε όσους τα επιλέξουν να καταναλώσουν την ενσωματωμένη αξία χρήσης και για την πρόσβαση στο Internet από το κινητό τους τηλέφωνο. Συγκεκριμένα, οι συνδρομητές των προγραμμάτων «My Way» μπορούν να καταναλώνουν με όποιον τρόπο επιθυμούν την αξία χρήσης σε φωνητικές κλήσεις, βιντεοκλήσεις, SMS, MMS, καθώς και Internet. Η ευελιξία των συγκεκριμένων προγραμμάτων φαίνεται να τα καθιστά ιδανικά για όσους δεν επιθυμούν να «δεσμεύονται» με συγκεκριμένο χρόνο ομιλίας ή μηνύματα κάθε μήνα, αλλά και που ταυτόχρονα επιθυμούν να έχουν τη δυνατότητα ασύρματης πρόσβασης στο Διαδίκτυο.

Αναλυτικότερα, τα δέκα νέα προγράμματα της Cosmote είναι τα ακόλουθα:

Cosmote My Way 20:Μηνιαίο πάγιο: 20 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 24,48 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 85 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 204 SMS ή / και MMS, ή 163MB

Cosmote My Way 25:Μηνιαίο πάγιο: 25 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 36,00 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 125 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 300 SMS ή / και MMS, ή 240MB

Cosmote My Way 30:Μηνιαίο πάγιο: 30 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 48,96 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 170 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 408 SMS ή / και MMS, ή 326MB

Cosmote My Way 35:Μηνιαίο πάγιο: 35 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 60,72 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 220 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 528 SMS ή / και MMS, ή 405MB

Cosmote My Way 40:Μηνιαίο πάγιο: 40 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 71,76 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 260 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 624 SMS ή / και MMS, ή 478MB

Cosmote My Way 50:Μηνιαίο πάγιο: 50 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 87,75 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 325 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 798 SMS ή / και MMS, ή 585MB

Cosmote My Way 60:Μηνιαίο πάγιο: 60 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 105,30 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 390 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 957 SMS ή / και MMS, ή 702MB

Cosmote My Way 75:Μηνιαίο πάγιο: 75 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 132,87 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 515 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 1.236 SMS ή / και MMS, ή 886MB

Cosmote My Way 100:Μηνιαίο πάγιο: 100 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 178,02 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 690 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 1.656 SMS ή / και MMS, ή 1.187MB

Cosmote My Way 125:Μηνιαίο πάγιο: 125 ευρώ Αξία ενσωματωμένης χρήσης: 232,20 ευρώ Μέγιστη ενσωματωμένη χρήση: 900 λεπτά ομιλίας ή / και βιντεοκλήσεων, ή 2.160 SMS ή / και MMS, ή 1.548MB

Οι χρεώσεις για τις κλήσεις ομιλίας και τις βιντεοκλήσεις προς εθνικούς προορισμούς, που καταναλώνουν την αξία της ενσωματωμένης χρήσης, είναι οι ακόλουθες:0,0048 ευρώ ανά δευτερόλεπτο στα προγράμματα My Way 20, My Way 25 και My Way 30, 0,0046 ευρώ ανά δευτερόλεπτο στα προγράμματα My Way 35 και My Way 40, 0,0045 ευρώ ανά δευτερόλεπτο στα προγράμματα My Way 50 και My Way 60, και 0,0043 ευρώ ανά δευτερόλεπτο στα προγράμματα My Way 75, My Way 100 και My Way 125. Η χρέωση για τις εθνικές κλήσεις ομιλίας και τις βιντεοκλήσεις γίνεται ανά δευτερόλεπτο, με ελάχιστο χρόνο χρέωσης τα 30 δευτερόλεπτα.

Οι χρεώσεις για την αποστολή SMS και MMS προς όλα τα εθνικά δίκτυα, που καταναλώνουν την αξία της ενσωματωμένης χρήσης, είναι οι ακόλουθες:0,1200 ευρώ ανά μήνυμα στα προγράμματα My Way 20, My Way 25 και My Way 30, 0,1150 ευρώ ανά μήνυμα στα προγράμματα My Way 35 και My Way 40, 0,1100 ευρώ ανά μήνυμα στα προγράμματα My Way 50 και My Way 60 και 0,1075 ευρώ ανά μήνυμα στα προγράμματα My Way 75, My Way 100 και My Way 125.

Σε όλες τις περιπτώσεις, η ογκοχρέωση για την πρόσβαση στο Internet μετά την εξάντληση της προπληρωμένης αξίας χρήσης ανέρχεται στα 0,15 ευρώ ανά MB με ελάχιστη χρέωση το 1 kilobyte ανά σύνδεση (1MB ισούται με 1.024kB).

Το κόστος για την πλοήγηση στην πύλη Cosmote My View είναι 0,49 ευρώ ανά είσοδο και ισχύει μέχρι και 24 ώρες συνεχόμενης πλοήγησης. Στην χρήση αυτή δεν περιλαμβάνεται η υπηρεσία i-mode.

Σημειώνεται ότι τα νέα οικονομικά προγράμματα διατίθενται εμπορικά από την Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2009, τόσο για νέες ενεργοποιήσεις, όσο και για τους πελάτες της εταιρείας, που επιθυμούν να «μεταβιβαστούν» σε αυτά. Τα προγράμματα «My Way» μπορούν να ενταχθούν στο οικογενειακό πακέτο, αλλά και στο Cosmote Smart Play.

Για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την ενεργοποίηση της σύνδεσης, μέχρι την ημερομηνία έκδοσης του πρώτου λογαριασμού, το πάγιο και η αξία ενσωματωμένης χρήσης είναι ανάλογα του χρονικού αυτού διαστήματος. Σε κάθε λογαριασμό χρεώνεται προκαταβολικά το πάγιο του επόμενου μήνα. Σε περίπτωση που η ενσωματωμένη αξία χρήσης δεν καταναλωθεί μέσα στον αντίστοιχο τιμολογιακό μήνα, δε μεταφέρεται στον επόμενο τιμολογιακό μήνα.

Fatigue, Distress in Residents Linked to Self-Perceived Medical Errors

Τελικά δεν είμαστε οι μόνοι γιατροί στον κόσμο που κουραζόμαστε, ούτε και οι μοναδικοί που τα λάθη μας που κάνουμε λόγω της κούρασης μας γονατίζουν. Γιατί η κούραση είναι η νούμερο ένα αιτία των ιατρικών λαθών. Διαβάστε. Θα αισθανθείτε καλύτερα.

Να παρακαλέσω να πληρωθώ;

Σε λίγο καιρό, μέρες για την ακρίβεια, ετοιμάζομαι να πάρω τη αρραβωνιαστικιά μου και σύντομα σύζυγο, να πάμε να την αράξουμε σε κάποια παραλία και να λιώσουμε και οι δύο τα κορμιά μας στον ήλιο όλη μέρα, κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μετά, θα κάνουμε κι άλλα, αλλά δεν είναι της παρούσης. Βλέπετε, θα είναι μάλλον οι τελευταίες καλοκαιρινές διακοπές μας ως αρραβωνιασμένοι και ίσως και οι τελευταίες τέτοιου είδους για πολύ καιρό, καθότι μετά το γάμο (θα γίνει τα Χριστούγεννα) λέμε να βάλουμε μπρος για τον απόγονο, οπότε λέμε να τις ευχαριστηθούμε όσο μπορούμε.
Παράλληλα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ευχάριση πάντα μην παρεξηγηθώ, θα έρθουν Κρήτη δύο πολύ καλοί παλιοί φίλοι με τις οικογένειές τους από το εξωτερικό. Η μία οικογένεια μάλιστα έρχεται από την μακρινή Αυστραλία, που όπως ξέρουμε αυτοί τώρα έχουν χειμώνα βαρύ και φοράνε παλτά και σκούφους και τέτοια. Έρχονται λοιπόν οι άνθρωποι στη Κρήτη να ζεσταθούν λιγάκι και καλά κάνουν. Ανυπομονώ να δω την καινούρια τους οικογένεια, το παιδί, τον καινουριο σύντροφο κτλ. Ε, ως σωστός Έλληνας και Κρητικός (έστω και κατά το ήμισυ) εννοείται πως θα τους φροντίσω ανάλογα: και έξω θα τους βγάλω, και στο σπίτι θα τους φέρω για φαΐ, και όσα μπορώ από το όμορφο νησί μου θα τους δείξω. Πότε θα προλάβω να τα κάνω όλα τα παραπάνω είναι άλλο θέμα, αλλά αφού μου έτυχε έτσι πρέπει να το κάνω κάπως. Αυτές λοιπον οι ευχάριστες υποχρεώσεις συν το γεγονός πως θα πάω διακοπές και το περιμένω τόσο καιρό... ε, να μη στοιχίζουν κάτι ; Έρχεται και τέλος του μήνα και πρέπει να πληρώσω νοίκι, ρεύματα, τηλέφωνα και όλα τα υπόλοιπα. Αποφάσισα λοιπόν να ρωτήσω σήμερα συγκεκριμένο συνάδερφο που - να 'ναι καλά το παιδί - ασχολείται εδώ και χρόνια με τα συνδικαλιστικά των γιατρών, για το πότε να περιμένω να πληρωθώ τις εφημερίες του Μαΐου. Αυτές που έκανα πριν δύο μήνες και έπρεπε να πληρωθώ πριν δύο βδομάδες; Κάπου τις είχα ξεχάσει βλέπετε και ο λόγος ήταν που πήραμε μαζεμένα λεφτά αναδρομικά και επιδόματα οπότε αν δεν έχεις ανάγκη λεφτά δε τα ψάχνεις κιόλας (κακό συνήθειο, ελπίζω να το κόψω).
Προς μεγάλη μου έκπληξη λοιπόν, έμαθα σήμερα πως η κα Επίτροπος έλειπε σε διακοπές και ήρθε σήμερα (μπορεί και χθες). Σίγουρα χρειάστηκε ξεκούραση η γυναίκα (νομίζω πως είναι γυναίκα) και την καταλαβαίνω και της το εύχομαι. Στο γραφείο της ωστόσο επιστρέφοντας βρήκε μια στοίβα με χαρτιά να περιμένουν τις δικές της υπογραφές. Ένα απ' αυτά τα χαρτιά αφορά και τη δικιά μου μισθοδοσία και τις εφημερίες (αυτές που έκανα πριν δυο μήνες και έπρεπε να πληρωθώ πριν δύο βδομάδες; Καλά, πόσο έλειπε η κα επίτροπος;).
Α, έρχεται και η δόση του αυτοκινήτου στις 5 του Αυγούστου, αυτό το ξέχασα. Πάει και το μισό 15νθήμερο. Συνολικά υπολογίζω πως μέχρι τον 15Αύγουστο θα χρειαστώ γύρω στο 1000άρικο και αυτό τσίμα τσίμα. Όχι, δεν έχω σκοπό να ταΐσω τους ανθρώπους suvlakia, αλλά δε θα το παρακάνω κιόλας. Δε με παίρνει, δε μπορώ όσο και να θέλω. Θα κάνω το καλύτερο. Ούτε τις τελευταίες μου διακοπές πριν την παντρειά και το παιδί έχω σκοπό να τις χάσω. Θέλω να πω... θα ήταν καλά να μη τις χάσω. Γιατί εκεί που φτάσαμε, μάλλον θα τις χάσω.
Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη μου να τα κάνω όλα τα παραπάνω που αν μπορούσα θα πήγαινα εγώ μόνος μου στην επίτροπο και θα την παρακαλούσα να υπογράψει το συντομότερο δυνατόν. Δεν μπορώ όμως. Με σταματάνε οι σκέψεις και τα όνειρα που έκανα όταν ήμουν ακόμα φοιτητής και την άσπρη μπλούζα του τελειόφοιτου την κοίταζα με δέος (όπως με δέος κοίταζα τα αυτοκίνητα με το σηματάκι του γιατρού). Με σταματάνε οι αναμνήσεις των ονείρων μου πως κάποια μέρα θα τελειώσω και θα κάνω αυτά που με τόσο κόπο ξενυχτούσα τόσα βράδυα να μάθω, πράξη, πως θα σώζω ανθρώπινες ζωές και ο κόσμος θα με ευχαριστεί και θα με σέβεται γι' αυτό που θα είμαι, όχι μόνο ως επαγγελματίας αλλά πάνω απ' όλα ως άνθρωπος και πως αν και μπορεί ποτέ να μην πλουτίσω, τουλάχιστον θα έχω μια σίγουρη δουλειά, ένα σίγουρο μισθό αξιοπρεπή και θα μπορώ κι εγώ να πηγαίνω κάποιες μέρες διακοπές το καλοκαίρι. Γαμώτο μου δηλαδή, όλο μεταξεταστέος έμενα και όλο τα έχανα τα καλοκαίρια μου, καιρός δεν είναι να κάνω κι εγώ διακοπές με την αρραβωνιαστικιά μου πια; Τόσα ξενύχτια, τόσο διάβασμα, τόσες αγωνίες, τόσα χρήματα, τόσα νεύρα, τόοοοοοσα χρόνια ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΔΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΑΣΩ, ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΑΔΕΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΠΟΥ, ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΙΚΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗ ΜΟΥ (απ' την τράπεζα δε μπορώ, αλλά αν μπορούσα θα το έκανα κι αυτό), ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΒΕΝΖΙΝΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ (τώρα που το θυμήθηκα);
Ξέροντας αυτά που ξέρω τώρα για το επάγγελμα που διάλεξα, αν με ρωτούσε κάποιος όταν άρχισα την ιατρική, αν θα την έκανα, τι θα του απαντούσα; Με πολύ φυσικό τρόπο θα του απαντούσα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην έκανα το παν να την τελείωνα, όπως και το παν να την ασκούσα. Τίποτα (ακόμα) δε με φοβίζει και δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που θα με εμποδίσει να σταματήσω να την ασκώ, ιδιαίτερα οι διακοπές της κας Επιτρόπου.
Και λόγω των όλων παραπάνω, όχι κα Επίτροπε, δε θα σας παρακαλέσω να μου δώσετε τα λεφτά που δούλεψα ξενυχτόντας τόσα βράδια μακριά από την αρραβωνιαστικιά μου, το κρεββάτι μου, τη βολή μου. Κανέναν δε θα παρακαλέσω. Κι όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να ροκανίζουν την αξιοπρέπεια και τα όνειρά μου, δε θα το καταφέρουν. Πάντα θα κοιτάω πίσω, πάντα θα θυμίζω στον εαυτό μου πώς ξεκίνησα και πού θέλω να φτάσω (κι ας μη φτάσω ποτέ, δεν έχει σημασία) και πάντα θα προσπαθώ να μην ξεχνώ και να είμαι σωστός. Θέλω όμως σωστοί να είναι και οι άλλοι. Και ξέρω πως και η επίτροπος να έλειπε, υπάρχει υπάλληλος που μπορούσε να υπογράψει για να πληρωθώ στην ώρα μου (κι ας είναι "η ώρα μου" δύο μήνες αργότερα).
Μα τι νομίζουν; πως δεν καταλαβαίνω πως με κοροϊδεύουν; Επειδή δεν κάνω κάτι; Επειδή δεν εξοργίζομαι; Εξοργίζομαι και μάλιστα πολύ, απλώς δεν τους το δείχνω. Ακόμα. Δεν ξεχνώ πως είχαμε αποφασίσει ως σύλλογος ειδικευομένων (πανελληνίως) να κάνουμε κάτι αν δεν έπερναν 2000 γιατρούς μέχρι τον Ιούλιο του 2009. Τώρα δηλαδή. Δεν κάνανε τίποτα. Να το ξαναθυμίσω λοιπόν στον ευατό μου και τους υπόλοιπους συναδέρφους τι είχαμε αποφασίσει; Επίσχεση είχαμε αποφασίσει και απεργίες και αποχές από την εργασία μας. Νομίζουν κάποιοι πως επειδή είναι καλοκαίρι και επειδή μας έδωσαν κάποιο επίδομα και κάποια αναδρομικά θα ξεχάσουμε; Δικά μας ήταν, δεν μας τα έδωσε κανείς απ' την τσέπη του. Δεδουλευμένα νυχτιάτικα.
Ήθελα και να 'ξερα, αυτός που ήταν στο πόστο της Επιτρόπου όταν εκείνη έλειπε, τι έκανε; Δεν μπορούσε να τα υπογράψει; Όταν ο γιατρός λείπει απ' το πόστο του και κάποιος πεθαίνει, κινδυνεύει (ο γιατρός) να πάει φυλακή και δικαίως. Όταν λείπει ο φαντάρος απ' τη σκοπιά του επίσης. Δικαίως πάλι. Όταν λείπει ένας επίτροπος ή αυτός που τον αντικαθιστά δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, και κάποιες εκατοντάδες γιατροί ή άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πληρωθούν στην ώρα τους τι γίνεται; Γιατί δεν κουνιέται φύλλο; Να σου πω εγώ; Γιατί το φύλλο αυτό πρέπει κάποιος να το κουνήσει για να κουνηθεί. Και αυτός ο κάποιος είμαι εγώ κι εσύ και όλοι μας.
Σκέφτομαι τους συναδέρφους που έχουν και παιδί/παιδιά, άλλους που έχουν δάνειο, άλλους που έχουν και τα δύο (Θεε μου φύλαγε!). Τι να πει κανείς γι' αυτούς; Εγώ τσαντίζομαι που μπορεί να μην πάω διακοπές και που ίσως ν' αργήσει λίγο το νοίκι μου. Αυτοί, Παναγιά μου, τι να πούνε; Άλλοι πιο μεγάλοι από μένα, που έχουν να πληρώσουν εκτός τα παραπάνω και καλοκαιρινά φροντιστήρια, τι κάνουν αυτοί Θεέ μου;
Θα μου πεις τώρα, τι κάθεσαι ρε συνάδερφε και τα σκέφτεσαι όλα αυτά και μας πρίζεις κι εμάς; Βγες λίγο έξω, πιες ένα ποτάκι με το γυναικάκι σου να ξεχάσεις και πού ξέρεις, μπορεί η Επίτροπος αύριο να υπογράψει. "Μπορεί". Δε λέω σ' αυτό το επάγγελμα μαθαίνουμε πως το κακό μπορεί να σε βρει ανα πάσα στιγμή. Αλλά άλλο να σε βρει από κακή στιγμή και άλλο από την αδιαφορία κάποιου άλλου.
Καλό καλοκαίρι σε όλους και καλές διακοπές.

WONCA 2009

Πήγα στο παγκόσμιο συνέδριο Ιατρικής της Υπαίθρου όπως θέλουν να λένε στη WONCA τώρα πια, μιας που οι γενικοί γιατροί εκεί θέλουν να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από τους γενικούς γιατρούς των πόλεων. Ποιος να τους πει πως εδώ στην Ελλάδα, οι γενικοί γιατροί είναι ως επι το πλείστον μόνο στην ύπαιθρο και κανένας τους σχεδόν στην πόλη, εκτός ίσως ελαχίστων εξαιρέσεων. Μάλιστα, εκεί στις άλλες χώρες όπου οι γενικοί ιατροί είναι πραγματικά μια μεγάλη δύναμη κι όχι όπως μας βλέπουν εδώ στην Ελλάδα ως τους γιατρούς δεύτερης κατηγορίας, οι γενικοί γιατροί των πόλεων είναι οι πιο δυνατοί απ' όλους θα έλεγε κάποιος. Και για να μην παρεξηγούμαι, όταν λέω οι πιο δυνατοί, δεν εννοώ σε βάρος των άλλων αλλά αυτοί που πραγματικά συντονίζουν ακόμα και τις πολιτικές υγείας στις τοπικές κοινωνίες στις οποίες ανήκουν.
Άκουγα έναν γενικό ιατρό, ούτε καν θυμάμαι από πού, που έλεγε πως μαζί με κάποιον γέροντα του χωριού, μια μέρα αποφάσισε να καθαρίσει την παραλία του νησιού στο οποίο ήταν. Όταν τον είδαν οι κάτοικοι, που βασικά ήταν και η αιτία της βρώμας γιατί αυτοί ρίχναν τα σκουπιδια τους στην παραλία, άρχισαν να καθαρίζουν κι αυτοί. Σε δύο μήνες δεν υπήρχε ούτε σκουπιδάκι στην συγκεκριμένη παραλία. Όταν ακούς αυτούς τους ανθρώπους... δε ξέρω τι ένοιωσαν οι συνάδερφοί μου από Ελλάδα, εγώ όμως ένοιωσα δέος. Τέτοια ήταν και η ιατρική που πάντα ήθελα να κάνω, να μην ενδιαφέρομαι μόνο για τα guidelines και τον μισθό μου αλλά να πάω λίγο παραπέρα και να μπορώ να αφήσω το στίγμα μου και σε πιο μεγάλο επίπεδο.
Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν κάτι που νομίζω το είπε κάποιος άλλος γενικός ιατρός, αλλά μπορεί και ο ίδιος: πως όταν λέει κάποιος από τους ¨δικούς" του ανθρώπους ήταν στο νοσοκομείο για οποιονδήποτε λόγο, ή όταν πέθαινε ακόμα, κάποιος από τους γιατρούς ή τους συνεργάτες τους, επισκεπτόταν τον ασθενή στο νοσοκομείο ή την οικογένεια του αποθανόντος. Πού να το κάνεις αυτό εδώ στην Ελλάδα; Όχι πως εγώ δε θα ήθελα να το κάνω, αλλά το θέμα είναι πώς θα με έβλεπαν οι άλλοι. Θα μου πεις, πρέπει να με ενδιαφέρει εμένα πώς θα με βλέπουν οι άλλοι; Πρέπει, είναι η απάντηση, αλλά πιο πολύ πρέπει να με ενδιαφέρει πώς βλέπω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου.
Μία από τις γενικότερες εντυπώσεις που είχα απ' αυτό το συνέδριο είναι πως τελικά η Γενική Ιατρική είναι η μόνη γνήσια ιατρική. Και λέγοντας γνήσια εννοώ την ιατρική που γινόταν πριν τους αξονικούς, πριν την αναισθησία, σχεδόν σαν την ιατρική που έκανε ο Ιπποκράτης.
Η Γενική Ιατρική είναι - για μένα τον ρομαντικό τουλάχιστον - η καλύτερη ιατρική ειδικότητα ever!

ΥΓ Πριν λίγη ώρα τσέκαρα τον λογαριασμό μου. Πάλι δε μας πληρώσαν τις εφημερίες. Φταίω εγώ που δεν έχω την όρεξη να κάνω την Ιατρική όπως τη θέλω;

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ BLOGGER

Πριν κάποιο καιρό δημοσίευσα μια άποψη στο μπλογκ του νοσοκομείου που δουλεύω με τίτλο "Η καινούρια ειδικότητα: Γιατρός - Θυρωρός". Το άρθρο συζητήθηκε πάρα πολύ και στο νοσοκομείο που δουλεύω αλλά και σε μεγάλο ιατρικό φόρουμ. Κάποιοι από τη διοίκηση ενοχλήθηκαν και μου είπαν πως το έκανα μόνο για λόγους εντυπωσιασμού χωρίς να καταφέρω τίποτα τελικά. Η πληροφόρηση και το γεγονός πως κάποιος απ' τους μικρούς είπε και εξέφρασε τη γνώμη του, ακόμα κι αν αυτή διαβάστηκε από περισσότερο κόσμο ήταν νομίζω αυτό που τους ενόχλησε περισσότερο. Μάλιστα, με "κατηγόρησαν" πως η γενιά μου έχει μάθει να ζει μέσα από τη δημοσίευση των απόψεων της μέσω του διαδικτύου και χαρακτηρίζεται από μια "παθολογική εξωστρέφια". Χμ, λέω εγώ. Επειδή όμως βαριέμαι είναι αλήθεια ορισμένες φορές να απαντώ στα αυτονόητα, παραθέτω παρακάτω το Μανιφέστο των Bloggers από τον χρήστη nylon.
Καλή ανάγνωση:

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Aπο το nylon

Ολα όσα θέλετε να μάθετε για την οικονομική κρίση

Ένα πολύ ωραίο άρθρο από το ΒΗΜΑ που νομίζω αξίζει να διαβαστεί. Ανήκει και αυτό στην ιατρική αφού είναι και η αιτία κομμάτι της αιτίας που δεν μας πληρώνουν. Απολαύστε το.

Του ΓΡΗΓΟΡΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Πώς ξεκίνησε το κακό; Το κακό ξεκίνησε από την απληστία των τραπεζών οι οποίες, θέλοντας να βγάλουν περισσότερα κέρδη, υποεκτίμησαν τους κινδύνους που ανελάμβαναν επενδύοντας τα χρήματα των καταθετών. Τα κέρδη των τραπεζών προέρχονται από τα δάνεια που δίνουν και όχι από τις καταθέσεις, οι οποίες θεωρούνται «παθητικό». Και αυτό διότι από τα δάνεια εισπράττουν τόκους, δηλαδή έχουν κέρδος, ενώ στις καταθέσεις πληρώνουν τόκους, άρα τους δημιουργούν ζημιά. Προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους οι τράπεζες έδιναν όσο περισσότερα δάνεια μπορούσαν.

Τι ήταν τα subprime; Στις ΗΠΑ και στην Αγγλία οι τράπεζες δάνειζαν για την αγορά σπιτιού ως και 120% της αξίας του. Στις ΗΠΑ τα δάνεια που δίνονταν σε ανθρώπους χωρίς περιουσία, χωρίς εισόδημα και τελικά χωρίς δυνατότητα αποπληρωμής αποκαλούνταν subprime και αυτά ήταν τα πρώτα που «έσκασαν», προκαλώντας ένα ντόμινο προβλημάτων στις τράπεζες. Δεν ήταν όμως μόνο τα στεγαστικά που είχαν πρόβλημα, αλλά ένα πλήθος δανείων και επενδύσεων σε σύνθετα τραπεζικά προϊόντα τα οποία έχασαν τελείως την αξία τους και κατέστρεψαν κυριολεκτικά τις μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ και μερικές από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου. Τα προϊόντα αυτά σήμερα τα ονομάζουμε «τοξικά», ενώ πριν από λίγους μήνες εθεωρούντο η επιτομή της τραπεζικής πρακτικής. Πώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα στις τράπεζες; Με τα στεγαστικά και τα τοξικά να σκάνε το ένα μετά το άλλο, οι τράπεζες δεν είχαν ρευστότητα, οι υπόλοιπες τράπεζες- επειδή δεν ήξεραν ποιες έχουν πρόβλημα με τα τοξικά- έπαψαν να χρηματοδοτούν η μία την άλλη, τελικά όλες οι τράπεζες έκοψαν όλες τις χρηματοδοτήσεις, οι επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν, σταμάτησαν να πληρώνουν, έκαναν απολύσεις, πολλές έκλεισαν και έτσι το ντόμινο της κρίσης σάρωσε και συνεχίζει να σαρώνει την οικονομία παγκοσμίως.

Πώς γίνεται ένα πρόβλημα της αμερικανικής αγοράς ακινήτων να διαλύει τις οικονομίες της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου; Μία από τις αιτίες της εξάπλωσης του προβλήματος σε ολόκληρο τον κόσμο είναι η παγκοσμιοποίηση. Το άνοιγμα των οικονομιών, η ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων από ήπειρο σε ήπειρο και από χώρα σε χώρα, η ενοποίηση όλων των αγορών είναι η αιτία της «επιδημίας». Στα τοξικά τραπεζικά προϊόντα επενέδυαν όχι μόνο οι αμερικανικές τρά πεζες αλλά τράπεζες από ολόκληρο τον κόσμο. Επενέδυαν επίσης ασφαλιστικές εταιρείες, ασφαλιστικά ταμεία, εταιρείες επενδύσεων, επενδυτικές τράπεζες και ιδιώτες.

Ποιοι είναι εκτεθειμένοι στην κρίση;

Υπό μιαν έννοια όλοι μας είμαστε εκτεθειμένοι σε αυτή την κρίση, ακόμη και αν έχουμε μιαν απλή κατάθεση. Και αυτό διότι οι τράπεζες δεν τοποθετούν τα χρήματα των καταθέσεών μας σε ένα θησαυροφυλάκιο, αλλά τα δανείζουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, τα δανείζουν η μία στην άλλη ή τα επενδύουν σε κάθε είδους τραπεζικά και χρηματιστηριακά προϊόντα προκειμένου να πάρουν μεγάλες αποδόσεις. Συνεπώς κάθε ένα ευρώ που έχουμε καταθέσει στις τράπεζες είναι δανεισμένο ή επενδεδυμένο κάπου. Γιατί οι μεγάλοι εγκέφαλοι της οικονομίας,οι τραπεζίτες,οι χρηματιστές,οι οικονομολόγοι δεν προέβλεψαν την κρίση;

Ο λόγος για τον οποίο κανένας δεν προέβλεψε την κρίση ήταν ότι κανένας δεν είχε συμφέρον να την προβλέψει. Αντίθετα, όλοι είχαν λόγους να θεωρούν ότι όλα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά. Εξηγούμαι: Οι τράπεζες βγάζουν κέρδη όταν δίνουν δάνεια. Οσο περισσότερα δάνεια τόσο περισσότερα κέρδη. Οσο περισσότερα κέρδη τόσο μεγαλύτερες αμοιβές και μεγαλύτερα μπόνους για τα στελέχη. Εδώ κρύβεται το κλειδί για να αντιληφθούμε την κρίση. Ενας αμερικανός τραπεζίτης, για παράδειγμα, έδινε ένα δάνειο για σπίτι σε έναν Αμερικανό χωρίς αποταμίευση και χωρίς περιουσία. Υποθήκευε το σπίτι. Παρ΄ όλα αυτά γνώριζε ότι μάλλον δεν θα μπορέσει να εισπράξει το δάνειο αφού ο δανειολήπτης ήταν αφερέγγυος.

Αφού ο αμερικανός τραπεζίτης ήξερε τον κίνδυνο γιατί δάνειζε;

Διότι εκεί έκανε το μεγάλο κόλπο που ονομάζεται «τιτλοποίηση» ή «securitization». Συγκέντρωνε δηλαδή όλα αυτά τα επικίνδυνα, τα κακά δάνεια και τα ονόμαζε «ασφαλές ομόλογο». Το ομόλογο αυτό το πούλαγε σε άλλες τράπεζες ή σε ασφαλιστικά ταμεία ή σε επενδυτές, οι οποίοι το αγόραζαν επειδή ήταν ασφαλές. Και ήταν ασφαλές διότι το εξέδιδε η τράπεζα. Ετσι η τράπεζα έπαιρνε από την αγορά τα χρήματα που είχε δανείσει στους κακοπληρωτές. Και εφόσον έπαιρνε χρήματα, τα δάνειζε ξανά σε άλλους κακοπληρωτές και έτσι είχε δανείσει τα διπλά λεφτά στους διπλάσιους κακοπληρωτές. Γιατί; Για να βγάλει περισσότερα κέρδη και να πάρουν τα στελέχη της μεγαλύτερα μπόνους. (Μιλάμε για μπόνους δισεκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ, δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ευρώπη και εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα.)

Πώς δικαιολογούσαν αυτά τα κακά δάνεια οι τραπεζίτες;

Ελεγαν ότι η αγορά ακινήτων θα συνεχίσει να ανεβαίνει, συνεπώς τα δάνεια ήταν καλυμμένα από τις αξίες των ακινήτων. Οταν οι αξίες των ακινήτων άρχισαν να πέφτουν, άρχισαν να «σκάνε» και τα κακά δάνεια. Οταν έσκασαν τα δάνεια, έσκασαν και τα «ασφαλή ομόλογα», αυτά που σήμερα τα λέμε «τοξικά», και μόλυναν το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και δυστυχώς όλους τους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας. Και γιατί δεν προέβλεψαν την κρίση οι κεντρικές τράπεζες, οι επιτροπές κεφαλαιαγορών και οι κυβερνήσεις,ώστε να προστατέψουν τις οικονομίες; Οι λόγοι για τους οποίους κανένας από τους θεσμικούς παράγοντες δεν είχε προβλέψει την κρίση είναι δύο: Πρώτον, διότι ο καθένας έβλεπε το δικό του κομματάκι από τη συνολική εικόνα της οικονομίας και κανένας δεν έβλεπε ολόκληρη την εικόνα. Βλέπανε δηλαδή όλοι από ένα δέντρο (την τοπική οικονομία) και κανένας δεν έβλεπε το δάσος (την παγκοσμιοποιημένη οικονομία). Δεύτερον, διότι κανένας δεν ήθελε να πιστέψει ότι έρχεται τέτοια κρίση. Ακόμη και οι κεντρικές τράπεζες ομολογούν σήμερα ότι ήξεραν πως υπάρχει «τρελός δανεισμός» αλλά θεωρούσαν ότι τα δάνεια και η άνοδος όλων των αξιών δικαιολογούνται από τον ρυθμό αύξησης των κερδών των τραπεζών και των επιχειρήσεων. Θεωρούσαν επίσης όλοι ότι οι δυναμικοί τραπεζίτες είναι κάποιο είδος «γκουρού» των αγορών και ότι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Αποδείχτηκε ότι το μόνο που ήξεραν να κάνουν καλά ήταν να βγάζουν μπόνους για τον εαυτό τους.

Υπάρχει κάποιος που ωφελείται από αυτή την κρίση; Δυστυχώς από την κρίση αυτή ωφελήθηκαν μόνο αυτοί που την προκάλεσαν, δηλαδή τα μεγάλα στελέχη των επενδυτικών τραπεζών που εισέπραξαν κολοσσιαία μπόνους προκαλώντας τη φούσκα η οποία οδήγησε στην κρίση. Ωφελούνται επίσης αυτοί που έχουν τεράστιες αποταμιεύσεις σε μετρητά και οι οποίοι μπορούν να αγοράσουν τώρα φθηνότερα ακίνητα, επιχειρήσεις, μετοχές κτλ. Αυτοί όμως είναι ελάχιστοι, αφού όλοι οι πλούσιοι είχαν τοποθετήσει τα χρήματά τους σε διάφορες επενδύσεις που κατέρρευσαν. Γι΄ αυτό και η κρίση αυτή ονομάστηκε κρίση των κροίσων. Ωστόσο, επειδή δεν έχει τελειώσει, αντίθετα έχει αρχίσει να απλώνεται στην πραγματική οικονομία, ο κίνδυνος είναι ότι θα μετατραπεί σε γενικευμένη κρίση όλων μας.

Στην Ελλάδα, ποιος ωφελείται; Αν θέλουμε να δούμε το πράγμα πιο χιουμοριστικά μπορούμε να πούμε ότι ο έλληνας δημόσιος υπάλληλος είναι ο πιο ωφελημένος (για την ώρα) από την κρίση άνθρωπος παγκοσμίως. Και αυτό διότι δεν κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, δεν κινδυνεύει να μην εισπράξει τον μισθό τουεκτός αν πτωχεύσει η χώρα- και μπορεί να αγοράσει σπίτια, μετοχές, αυτοκίνητα, βενζίνες, τρόφιμα, ρούχα, διακοπές και ό,τι άλλο θελήσει πολύ φθηνότερα. Ολοι οι άλλοι ζουν με το άγχος της απόλυσης, της μείωσης μισθού ή του κλεισίματος της εταιρείας στην οποία εργάζονται.

Πόσο θα κρατήσει αυτή η κρίση;

Αλλοι θεωρούν ότι η κρίση θα κρατήσει άλλον έναν χρόνο, άλλοι δύο ή τρία χρόνια, άλλοι ακόμη περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν έχουμε δει το βάθος της κρίσης. Ουδείς γνωρίζει πόσο μεγάλη είναι η καταστροφή στις τράπεζες και αν οι κυβερνήσεις αντέχουν να καλύψουν τις τρύπες και να σώσουν το τραπεζικό σύστημα. Ολα τα μέτρα που λαμβάνονται λύνουν ένα πρόβλημα και δημιουργούν ένα άλλο.

Πώς μεταφέρεται η κρίση από τα χρηματιστήρια στα νοικοκυριά και στην τσέπη μας; Οι τράπεζες σταματάνε να δίνουν δάνεια και αυξάνουν τα επιτόκια των δανείων που έχουν δώσει. Τα νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν τις δόσεις των στεγαστικών, των καρτών κτλ. Οι τράπεζες αρχίζουν να κατάσχουν τα σπίτια και τα αυτοκίνητα, και τα νοικοκυριά περιορίζουν την κατανάλωσή τους γιατί δεν έχουν χρήματα. Ταυτόχρονα οι τράπεζες διακόπτουν τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων ή τους αυξάνουν τα επιτόκια. Οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να πληρώσουν και κάνουν απολύσεις. Ταυτόχρονα έχουν μειωθεί οι πωλήσεις τους επειδή τα νοικοκυριά μείωσαν την κατανάλωση. Τα κέρδη τους περιορίζονται και περνάνε σε ζημιές. Αρχίζουν τις απολύσεις και τη μείωση μισθών, ενώ πολλές κλείνουν. Οσοι χάνουν τη δουλειά τους δεν έχουν εισόδημα για να καταναλώσουν ούτε για να πληρώσουν τα δάνειά τους. Η μείωση της κατανάλωσης συνεχίζεται προκαλώντας νέα κλεισίματα επιχειρήσεων και νέα προβλήματα στις τράπεζες, που συνεχίζουν να περιορίζουν τα δάνεια και ούτω καθ΄ εξής. Αυτό είναι το πέρασμα της κρίσης από τις τράπεζες στην πραγματική οικονομία και στα νοικοκυριά.
[Ηκρίση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις αυτοκινητοβιομηχανίες καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι πωλήσεις τους έχουν σχεδόν μηδενιστεί ]
Ηκρίση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις αυτοκινητοβιομηχανίες καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι πωλήσεις τους έχουν σχεδόν μηδενιστεί
Εχουμε περάσει τα χειρότερα ή η κατάσταση θα επιδεινωθεί; Δυστυχώς δεν έχουμε περάσει τα χειρότερα. Απ΄ ό,τι λένε όλοι οι οικονομολόγοι παγκοσμίως κανένας δεν γνωρίζει πού φτάνουν οι ζημιές. Ολα εξαρτώνται πλέον από τις αποφάσεις των ηγετών της Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν τι και ποιους θα θυσιάσουν για να σώσουν τις οικονομίες τους. Είναι αποφάσεις δύσκολες και με μεγάλο κόστος για όλους. Οι περισσότεροι πάντως πιστεύουν ότι έχουμε αρκετούς μήνες μπροστά μας ώσπου να αντιληφθούμε το βάθος της κρίσης και να βγάλουμε συμπεράσματα για τη διάρκειά της. Ποιο είναι το πιο αισιόδοξο σενάριο;

Το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι να αποδώσουν τα μέτρα των κυβερνήσεων και να αποκατασταθεί η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος. Αν αυτό συμβεί, οι τράπεζες θα αρχίσουν να χρηματοδοτούν ξανά την παγκόσμια οικονομία και η ισορροπία θα αποκατασταθεί σχετικά σύντομα.

Ποιο είναι το πιο απαισιόδοξο σενάριο για την παγκόσμια οικονομία;

Το πιο απαισιόδοξο σενάριο είναι να μην αποδώσουν τα μέτρα διότι οι ζημιές θα είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτά που μπορούν να δώσουν οι κυβερνήσεις, να συνεχιστεί η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, η απαξίωση όλων των αξιών να οδηγήσει σε απώλειες περιουσιών, σε μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων και σε μεγάλα διψήφια ποσοστά ανεργίας. Μια νομισματική κρίση που θα απαξίωνε το χρήμα θα έφερνε την ολοκληρωτική καταστροφή της παγκόσμιας οικονομίας. Ποιες χώρες θα υποφέρουν περισσότερο;

Οι χώρες που υποφέρουν περισσότερο μέχρι στιγμής είναι αυτές που η ευημερία τους στηρίζεται στο τραπεζικό τους σύστημα, στα χρηματιστήρια και στη βιομηχανία. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ βλέπουν το τραπεζικό τους σύστημα να καταρρέει. Οι τράπεζες απολύουν κατά χιλιάδες τους υπαλλήλους τους. Οι βιομηχανίες τους μειώνουν την παραγωγή και απολύουν τους εργάτες. Οι αξίες των ακινήτων και όλων των άλλων περιουσιακών στοιχείων τους μειώνονται. Το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες βιομηχανικές χώρες. Οι αναπτυσσόμενες χώρες τη γλιτώνουν; Κάθε άλλο. Οι αναπτυσσόμενες χώρες που είχαν στηριχτεί στην εισροή ξένων κεφαλαίων καταρρέουν. Η Ισλανδία, που στηριζόταν στη βρετανική οικονομία, κατέρρευσε. Η Ρουμανία, η οποία απολάμβανε ταχύ ρυθμό ανάπτυξης λόγω των ξένων επενδύσεων, βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Επίσης, χώρες με αδύναμη οικονομία, μεγάλο χρέος και ελλείμματα, όπως η Ελλάδα, έχουν σοβαρό πρόβλημα. Τελικά κανένας δεν γλιτώνει από αυτή την κρίση.

Ποιοι κλάδοι της οικονομίας θα έχουν τις μεγαλύτερες ζημιές;

Τις μεγαλύτερες ζημιές μέχρι στιγμής έχουν οι τράπεζες και η ναυτιλία. Οι μεν τράπεζες λόγω του ότι πρόκειται για πιστωτική κρίση, οι δε ναυτιλιακές διότι μειώθηκε ο όγκος του παγκόσμιου εμπορίου, έπεσαν οι τιμές των ναύλων και των καραβιών και ακρίβυναν τα δάνεια. Καθώς η ναυτιλία είχε γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη την τελευταία δεκαετία λόγω του υψηλού ρυθμού της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, έχει αποθέματα ρευστού. Αλλά τα πράγματα δεν είναι καλά διότι πλεονάζουν τη στιγμή αυτή τα καράβια και η ζήτηση παραμένει χαμηλή. Τεράστιες ζημιές αντιμετωπίζουν όλες οι βιομηχανίες και κυρίως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, αλλά και ο κλάδος της οικοδομής και του real estate. Οταν αυτοί οι κλάδοι, που είναι οι σημαντικότεροι της παγκόσμιας οικονομίας, υποφέρουν, υποφέρουν μαζί τους και όλοι οι άλλοι, καθώς όλες οι οικονομικές δραστηριότητες είναι απόλυτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Συνήθως όταν πέφτουν οι μετοχές ανεβαίνει κάτι άλλο.Σήμερα πέφτουν όλες οι αξίες μαζί.Γιατί; Διότι όλες οι αξίες ανέβαιναν τα προηγούμενα χρόνια λόγω της ψευδούς εντύπωσης ότι υπάρχει ρευστότητα. Η ρευστότητα ήταν όμως δανεική και τώρα που τα δανεικά τελείωσαν, όλες οι αξίες καταρρέουν ταυτοχρόνως. Αυτή είναι η διαφορά των επενδύσεων που γίνονται με αληθινό χρήμα από τις επενδύσεις που γίνονται με δανεικά.

Τι αλλαγές θα φέρει αυτή η κρίση στο οικονομικό τοπίο; Κατ΄ αρχήν θα εξαφανιστούν πολλές επιχειρήσεις από αυτές που υπάρχουν σήμερα. Η ανεργία θα αυξηθεί, αλλά θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας σε νέους κλάδους που ως σήμερα δεν υπήρχαν. Πολλές τράπεζες θα γίνουν κρατικές, αφού οι κυβερνήσεις βάζουν χρήματα των φορολογουμένων για να τις διασώσουν. Ταυτόχρονα θα αυξηθούν όλοι οι έλεγχοι και θα ενισχυθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί όλων των κρατών. Οι δανειοδοτήσεις θα περιοριστούν και τα δάνεια θα δίνονται δυσκολότερα. Πολλοί μιλούν για μια νέου τύπου οικονομία που δεν θα θυμίζει σε τίποτε όλα αυτά που ξέραμε τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά κανένας δεν μπορεί ακόμη να περιγράψει με ακρίβεια πώς θα είναι αυτή η νέα οικονομία. Ενδέχεται βεβαίως να μην γίνει τίποτε από όλα αυτά και μετά την κρίση να ξεκινήσει ξανά μια νέα ανοδική πορεία η οποία θα επαναδημιουργήσει σταδιακά μιαν εξίσου μεγάλη ή και μεγαλύτερη φούσκα.

Είναι αλήθεια ότι πέθανε ο καπιταλισμός και ότι ξαναγυρνάμε στην κρατική οικονομία;

Η αλήθεια είναι ότι οι αγορές δεν μπορούν να αυτορρυθμίζονται. Ή μάλλον ότι για να επανέλθουν σε ισορροπία ύστερα από κρίση θα πρέπει να καταστραφεί μεγάλο μέρος της επιχειρηματικής κοινότητας, να απολυθούν εκατομμύρια εργαζόμενοι και να επικρατήσουν συνθήκες φτώχειας σε τεράστιους πληθυσμούς. Αυτά όμως οδηγούν σε κοινωνικές εκρήξεις και για τον λόγο αυτόν μπορούμε με βεβαιότητα πλέον να πούμε ότι ο ρόλος του κράτους στις οικονομίες πρέπει να αυξηθεί και η ασυδοσία των αγορών να περιοριστεί.

Ποιες είναι οι ασφαλέστερες και αποδοτικότερες επενδύσεις σήμερα;

Καμία επένδυση δεν είναι ασφαλής. Μέχρι στιγμής η ασφαλέστερη τοποθέτηση είναι η κατάθεση στις τράπεζες. Και αυτό διότι οι κυβερνήσεις έχουν δηλώσει ότι εγγυώνται τις καταθέσεις και ότι θα στηρίξουν τα τραπεζικά συστήματα. Βεβαίως, αν αυτό αποδειχθεί ότι δεν είναι εφικτό ή αν απαξιωθεί το μετρητό, τότε και οι καταθέτες θα χάσουν. Οι σύμβουλοι επενδύσεων συστήνουν «καλάθια» επενδύσεων, δηλαδή τοποθέτηση των χρημάτων σε διαφορετικά προϊόντα, όπως πολύτιμα μέταλλα (χρυσός, ασήμι κ.ά.), τρόφιμα (ρύζι, καφές, τσάι), πετρέλαιο κτλ. Ενα τέτοιο καλάθι θεωρείται ασφαλές για περιόδους μεγάλης κρίσης.

Η επένδυση σε ακίνητα είναι ενδεδειγμένη;

Η αγορά ακινήτων ή γης εκεί όπου έχουν πέσει πολύ οι τιμές και όπου ευνοεί η ισοτιμία των νομισμάτων είναι συνήθως μια έξυπνη επένδυση. Το Λονδίνο, για παράδειγμα, έχει γίνει για τους Ελληνες πολύ φθηνότερο απ΄ ό,τι ήταν, διότι η στερλίνα έχει πέσει κοντά στο 1 ευρώ και οι τιμές των σπιτιών έχουν μειωθεί κατά 30% από τα υψηλά σημεία τους και συνεχίζουν να μειώνονται. Επειδή όμως κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται ο πάτος ούτε για τα ακίνητα στο Λονδίνο ούτε για τη στερλίνα, είναι και δύσκολη η απόφαση της πραγματοποίησης μιας επένδυσης τώρα.

Πόσο επικίνδυνη είναι η επένδυση σε μετοχές; Θεωρητικά οι μετοχές μπορούν να αποτελέσουν καλή επένδυση σε διεθνές επίπεδο διότι έχουν πέσει οι τιμές τους. Τα κριτήρια όμως τα οποία πρέπει σήμερα να χρησιμοποιήσει ο επενδυτής δεν είναι πόσα κέρδη θα βγάλει μια μετοχή βραχυπρόθεσμα, αλλά αν η εταιρεία αυτή θα υπάρχει μετά το τέλος της κρίσης. Αν υπάρχει, είναι βέβαιον ότι θα την έχει αγοράσει φθηνά και θα βγάλει μεγάλα κέρδη. Προτού ανεβεί φυσικά η μετοχή αυτή ενδέχεται να πέσει ακόμη αρκετά, οπότε ο επενδυτής θα πρέπει να σκεφτεί αν έχει άνεση χρόνου και γερά νεύρα ώστε να αντέξει τις διακυμάνσεις.

Μήπως θα πρέπει να αγοράσω χρυσό;

Ο χρυσός θεωρείται ιστορικά το ασφαλέστερο οικονομικό καταφύγιο σε περιόδους κρίσεων. Ηδη η τιμή του έχει ξεπεράσει τα 1.000 δολάρια ανά ουγκιά και πολλοί εκτιμούν ότι όσο βαθαίνει η κρίση ο χρυσός θα ανεβαίνει. Ισως να συμβεί αυτό, ίσως και όχι. Ουδείς γνωρίζει τι θα ανεβεί και τι θα πέσει. Αλλά το να έχει κανείς ένα μικρό μέρος της αποταμίευσής του σε χρυσό (χρυσές λίρες για τους κοινούς θνητούς) δεν βλάπτει. Ο χρυσός θα γίνει μέσον συναλλαγής;

Το να χρησιμοποιηθεί ξανά ο χρυσός ως νόμισμα καθημερινών συναλλαγών είναι αρκετά τραβηγμένο. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να απαξιωθούν όλα τα νομίσματα, πράγμα που δεν είναι ορατό στο άμεσο μέλλον. Εξάλλου σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι τόσο μεγάλη η παγκόσμια φτώχεια ώστε θα είναι ύβρις να έχει κανείς χρυσό και να συναλλάσσεται με αυτόν. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση θα είναι τέτοια η καταστροφή ώστε θα πρέπει να διαθέσει τον χρυσό του για να αποκτήσει ένα μπολ ελιές ή ένα πιάτο ρύζι, οπότε καλύτερα θα είναι να έχει ένα χωράφι με ελιές.

Ποια είναι τα μέτρα που προτείνουν οι διεθνείς οργανισμοί;

Η μόνη λύση που προτείνεται μέχρι στιγμής είναι η χορήγηση ρευστότητας στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις από τα κρατικά ταμεία. Να δώσουν δηλαδή χρήματα οι κυβερνήσεις στις τράπεζες ώστε να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση της οικονομίας.

Τι κάνουν οι κυβερνήσεις; Οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν ήδη δώσει αρκετά χρήματα στις τράπεζες και σε μεγάλες επιχειρήσεις και θα συνεχίσουν να δίνουν όσο αντέχουν. Το ζήτημα είναι ότι πολλές κυβερνήσεις, όπως η ελληνική, δεν έχουν χρήματα και δανείζονται διαρκώς από τους διεθνείς δανειστές, οι οποίοι όμως εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια ζητούν τοκογλυφικά επιτόκια. Οι κυβερνήσεις σε αντάλλαγμα για τα χρήματα που δίνουν στις τράπεζες και στις βιομηχανίες παίρνουν τις μετοχές τους και έτσι ξαναγυρνάμε στον κρατικό έλεγχο τραπεζών και επιχειρήσεων ύστερα από δεκαετίες αποκρατικοποίησης. Ποιο θα είναι το κόστος των λύσεων αυτών και ποιος θα το πληρώσει;

Το κόστος ασφαλώς το πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή οι πολίτες όλων των κρατών, οι οποίοι θα πρέπει να πληρώσουν αυξημένους φόρους και να απολαύσουν λιγότερες υπηρεσίες δωρεάν υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης, για να βρεθούν τα χρήματα σωτηρίας των τραπεζών.

Πώς θα αντιδράσουν οι κοινω νίες;

Οι κοινωνίες δεν έχουν περιθώρια άρνησης της υποχρεωτικής σωτηρίας του τραπεζικού συστήματος. Φυσικά, έχουν περιθώρια αντίδρασης στο κόστος αυτών των λύσεων, η οποία αναμένεται να εκδηλωθεί με μαζικές διαδηλώσεις και ταραχές σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό είναι το φυσικό-νομοτελειακό επακόλουθο μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης η οποία οδηγεί στην ανεργία και στη φτώχεια εκατομμύρια αθώους πολίτες εξαιτίας της υπερβολικής απληστίας και της ελλιπούς εποπτείας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Πώς θα αποφύγουμε στο μέλλον τέτοιες κρίσεις; Η απληστία είναι στη φύση του ανθρώπου και είναι η γενεσιουργός αιτία της οικονομίας. Αλλά τα κράτη έχουν υποχρέωση αυστηρότερων ελέγχων και δικαιότερης διανομής του πλούτου. Μόνο μέσω του ρόλου των κρατών και των ελεγκτικών μηχανισμών μπορούν να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα στο μέλλον. Τι θα γίνει μετά την κρίση; Πώς θα κινηθούν οι τιμές των εμπορευμάτων και οι αγορές μετά την κρίση;

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να αρχίσει μια ξέφρενη άνοδος των τιμών όλων των αξιών, των μετοχών, των ακινήτων, των εμπορευμάτων και των τροφίμων, που θα οδηγήσει σε νέα φούσκα, υπερπληθωρισμό και νέα κατάρρευση πολύ σύντομα.

Πώς μεταφέρθηκε η διεθνής κρίση στην ελληνική οικονομία;

Η ελληνική οικονομία είναι μέρος της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας και ταυτόχρονα είναι ελλειμματική. Η κυβέρνηση δανείζεται κάθε χρόνο δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ (44 εφέτος) για να καλύψει τις ανάγκες του Δημοσίου αλλά και τους τόκους του εξωτερικού μας χρέους, που φτάνει τα 250 δισ. ευρώ. Σε μια περίοδο όπου οι πιστώσεις έχουν σταματήσει, είναι δύσκολο να βρίσκουμε δανεικά. Στο μεταξύ οι ελληνικές τράπεζες επίσης δεν βρίσκουν εύκολα δανεικά από το διεθνές σύστημα και έτσι κόβουν τα δάνεια και δημιουργούν προβλήματα σε όλες τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες δανειολήπτες.

Ποια είναι τα τοπικά προβλήματα που μας φέρνουν σε τόσο δύσκολη θέση;

Το υψηλό δημόσιο χρέος και το έλλειμμα των συναλλαγών μας με το εξωτερικό, το οποίο πλησιάζει τα 40 δισ. ευρώ εφέτος, είναι δύο από τα πολλά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Γενικότερα έχουμε πρόβλημα εσόδων. Η ελληνική οικονομία στηρίζεται κατά 50% στο Δημόσιο (που έχει έλλειμμα και χρέος) και σε τέσσερις βασικούς κλάδους: στις τράπεζες- που έχουν πρόβλημα-, στη ναυτιλία- που έχει καταρρεύσει παγκοσμίως -, στην οικοδομή- που έχει παγώσεικαι στον τουρισμό- που αναμένεται ότι θα μειωθεί σημαντικά. Ολοι οι άλλοι κλάδοι στηρίζονται σε αυτούς τους τέσσερις και στο Δημόσιο και κανένας αυτή τη στιγμή δεν παράγει έσοδα. Ταυτόχρονα, η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και η γραφειοκρατία έχουν καταδικάσει τον δημόσιο τομέα, που δυσκολεύεται να βοηθήσει σε περιόδους κρίσεως.

Πώς θα νιώσουν τα ελληνικά νοικοκυριά την κρίση;

Το κλείσιμο επιχειρήσεων, η μείωση της κατανάλωσης, η αύξηση της ανεργίας είναι τα άμεσα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης για τα ελληνικά νοικοκυριά. Με εξαίρεση τους δημοσίους υπαλλήλους, οι υπόλοιποι δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένη την επιβίωση της εταιρείας στην οποία δουλεύουμε ούτε τη δική μας παραμονή στην εργασία μας. Ακόμη και οι ελεύθεροι επαγγελματίες κινδυνεύουν από τη μείωση της κατανάλωσης, ενώ τα επιτόκια των δανείων αυξάνονται για όλους, δυσκολεύοντας την κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, μικρή ανακούφιση προσφέρει η μείωση των τιμών και του πληθωρισμού λόγω χαμηλής ζήτησης. Αν πάντως η κυβέρνηση αποφασίσει να αυξήσει τους φόρους για να αντιμετωπίσει την κρίση- πρακτική που θα αποδειχθεί τραγικά λανθασμένη-, τα νοικοκυριά θα υποφέρουν πολύ περισσότερο.

Αν δεν είχαμε το ευρώ και αν δεν ήμασταν στην ΕΕ,μήπως θα ήμασταν καλύτερα;

Αν δεν είχαμε το ευρώ, δεν θα είχαμε ούτε τη δραχμή. Οι διεθνείς συνθήκες είναι τέτοιες ώστε η δραχμή θα είχε υποτιμηθεί με ραγδαίο ρυθμό και η ελληνική οικονομία θα είχε κυριολεκτικά καταστραφεί. Δανεικά δεν θα βρίσκαμε από πουθενά και θα είχαμε ακολουθήσει τον δρόμο της Ισλανδίας, της πρώτης χώρας που κατέρρευσε από την κρίση. Η μόνη εγγύηση που έχουμε σήμερα είναι η συμμετοχή μας στην ΕΕ και στο ευρώ.

Υπάρχει περίπτωση να μας διώξουν από την ΕΕ; Δεν υπάρχει διαδικασία εξόδου μιας χώρας από το ευρώ και η ΕΕ έχει διαβεβαιώσει ότι καμία χώρα δεν θα φύγει από την Ενωση. Επίσης άρχισαν να δίδονται διαβεβαιώσεις για οικονομική στήριξη, η οποία βεβαίως θα συνοδευτεί από σκληρούς όρους.

Υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουμε στη δραχμή αναγκαστικά;

Καμία περίπτωση επιστροφής στη δραχμή δεν υπάρχει. Ακόμη και αν η ΕΕ μάς το ζήταγε, δεν θα μπορούσε να το επιβάλει. Ξέρετε κανέναν Ελληνα που θα του έλεγαν να παραδώσει τα ευρώ του και να ξαναπάρει πίσω τις δραχμές και θα το έκανε; Δεν υπάρχει.

Ποια είναι τα μέτρα που θα πάρει η ελληνική κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας και των κεφαλαίων των τραπεζών με 28 δισ. ευρώ, μέτρα μείωσης των δαπανών και αύξησης των φορολογικών εσόδων. Εβαλε επίσης πλαφόν στις αμοιβές των προέδρων των ΔΕΚΟ και ελέγχους στις αμοιβές των τραπεζικών στελεχών όσων τραπεζών χρησιμοποιούν την κρατική βοήθεια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των μέτρων της ελληνικής κυβέρνησης και ενδέχεται να πιέσει και για τη λήψη επιπλέον μέτρων. Στο συρτάρι του υπουργού Οικονομίας υπάρχουν εισηγήσεις για την αύξηση των φόρων παρ΄ ότι η παγκόσμια κοινότητα κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.

Ποια μέτρα θα μας επιβάλει η ΕΕ αν μπούμε σε επιτήρηση;

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέχρι στιγμής παραμένει προσηλωμένη στον στόχο της μείωσης του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Η λογική αυτή βεβαίως δεν λαμβάνει υπόψη τις τρέχουσες συγκυρίες. Αναμένεται όμως ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα λάβουν μέτρα υποστήριξης των ευρωπαϊκών χωρών και θα αφήσουν για αργότερα τον στόχο μείωσης του ελλείμματος. Υπάρχει λοιπόν η εκτίμηση ότι η Επιτροπή τελικά θα χαλαρώσει ελαφρώς τις απαιτήσεις της για το ελληνικό έλλειμμα.

Πόσο ασφαλείς είναι οι καταθέσεις μας; Η κυβέρνηση έχει εγγυηθεί τις καταθέσεις ως 100.000 ευρώ ανά καταθέτη και ανά τράπεζα. Εξάλλου οι ίδιες οι τράπεζες εγγυώνται τις καταθέσεις ως τραπεζικό σύστημα συνολικά. Συνεπώς, ακόμη και αν κατέρρεε μια ελληνική τράπεζα, το τραπεζικό σύστημα συνολικά θα ανελάμβανε τις υποχρεώσεις της μέσω και των κρατικών τραπεζών.

Θα κρατικοποιηθούν οι ελληνικές τράπεζες; Ορισμένοι έλληνες τραπεζίτες πιστεύουν ότι αν αρχίσουν οι κρατικοποιήσεις τραπεζών στην Ευρώπη, θα υπάρξουν κρατικοποιήσεις και στην Ελλάδα. Δεν μπορεί κανείς εξάλλου να φανταστεί ότι η κυβέρνηση θα δώσει επιπλέον χρήματα σε μια τράπεζα που κινδυνεύει χωρίς να πάρει τις μετοχές και τον έλεγχό της. Γιατί ενώ μειώνεται το βασικό επιτόκιο του ευρώ,τα επιτόκια που πληρώνουμε εμείς για τα δάνεια ανεβαίνουν;

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μειώνει το επιτόκιο του ευρώ σε μια προσπάθεια στήριξης των τραπεζικών συστημάτων των χωρών-μελών. Αλλά οι τράπεζες συνεχίζουν να δανείζουν με υψηλά επιτόκια τους δανειολήπτες για να στηρίξουν τα έσοδά τους και να καλύψουν τις ζημιές που έχουν από επισφαλή δάνεια και τοξικές επενδύσεις. Βεβαίως αυτή η πρακτική θίγει το σύνολο της οικονομίας και δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς για τους οποίους η κεντρική τράπεζα μειώνει τα επιτόκια, δηλαδή τη διευκόλυνση της χρηματοδότησης της οικονομίας.

Ποιοι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας θα υποφέρουν περισσότερο;

Το σύνολο του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο Δημόσιο. Και εφόσον το Δημόσιο έχει πρόβλημα, έχουν όλοι οι κλάδοι. Αυτοί που υποφέρουν περισσότερο είναι όσοι σχετίζονται με την οικοδομή. Το κρισιμότερο σημείο στο άμεσο μέλλον: ποια θα είναι η επίπτωση της κρίσης στον τουρισμό, που αποτελεί τη βασική πηγή εισροής κεφαλαίων από το εξωτερικό, αλλά και την πηγή εισοδήματος για εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες.

Ποιοι κλάδοι θα αναπτυχθούν ταχύτερα μετά την κρίση;

Οι ίδιοι κλάδοι που σήμερα μαστίζονται από την κρίση θα είναι αυτοί που θα απολαύσουν τα μεγαλύτερα κέρδη όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στις αγορές και ξεκινήσει πάλι η οικονομική ανάπτυξη.

Τελικά θα τη γλιτώσουμε ως χώρα; Φυσικά. Εδώ την έχουμε γλιτώσει επί τόσες χιλιετίες. Μια οικονομική κρίση τι μπορεί να μας κάνει; Οσο και αν ακούγεται ντεμοντέ, την Ελλάδα τη σώζει η εσωστρέφειά της. Οι εξαγωγές μας είναι μόνο το 20% του ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένων των εσόδων του τουρισμού, συνεπώς δεν υποφέρουμε και πολύ από τη φτώχεια των άλλων. Δικαιώνονται λοιπόν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που έλεγαν «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Αν είχαμε εκσυγχρονιστεί πιο γρήγορα, θα την είχαμε πατήσει...

...Μπα, μάλλον δε θα κλείσει.

...Τουλάχιστον όχι ακόμα. Από τη σημερινή συνεδρίαση υπήρχε μόνο διαφωνία: θα κάνουμε ή δε θα κάνουμε επίσχεση; έχει νόημα; μήπως να κάνουμε πάλι απεργία;

μίλησα όπως θα μίλαγε νομίζω κάποιος λογικός άνθρωπος. Υπήρχαν κι άλλοι, καλοί φίλοι, οι οποίοι διαφώνησαν. Χαίρομαι που υπάρχουν κι αυτοί, ιδιαίτερα όταν αυτά που λένε μπορούν να τα υποστηρίξουν. Πραγματικά αν χάρηκα για κάτι αυτό ήταν πως αν και υπήρχαν διαφωνίες, ένιωσα πως με τους συναδέρφους μπορώ να μιλήσω και να διαφωνήσω χωρίς να υπάρχουν άλλου είδους προβλήματα. Αν και να πω την αλήθεια δε τους καταλαβαίνω απόλυτα, τους σέβομαι απεριόριστα.

Το τι θα γίνει στο μέλλον τώρα θα το δείξει η αυριανή συνεδρίαση. Ελπίζω να μαζευτούμε αυτή τη φορά όσοι γίνεται περισσότεροι να μπορέσουμε επιτέλους να πάρουμε μια απόφαση. Πρέπει να γεμίσει η αίθουσα.

Θα κλείσει τελικά το Βενιζέλειο;

Γενική συνέλευση με θέμα – πάλι – το μισθοδοτικό και το πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο «καρνάβαλος» του Κου Αβραμόπουλου («δε βλέπω πού υπογράφω») θα γίνει αύριο Τρίτη 24 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα βιβλιοθήκης του Βενιζελείου Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου.

Ως γνωστόν σε όλους, το νομοσχέδιο «Καρνάβαλος» έχει καταντίσει βραζιλιάνικη σαπουνόπερα. Μετά από συνολικά 4 ημέρες απεργίας και αρκετά χρήματα που χάθηκαν στο βωμό του «αγώνα» από τους μισθούς των γιατρών, τίποτα τελικά δεν επετεύχθη. Δηλαδή όχι απολύτως τίποτα. Το ξαναπήραν πίσω το χαρτί και το ξαναδιαπραγματευτήκανε, έβαλε κι υπουργός το χέρι πιο βαθιά στη τσέπη και έδωσε ακόμα κάνα 10ευρω στους γιατρουδάκους. Ο ίδιος υπουργός έδωσε και εντολή στην ΟΕΝΓΕ να συναντηθεί, λέει, και να αποφασίσει (να 'ναι καλά τα παιδιά, το πράξαν ευθείς αμέσως) τι θα κάνει.

Αδυνατώ λίγο να καταλάβω σε τι ακριβώς αποσκοπεί μια τέτοια συνεδρίαση. Αφού έχουν ήδη συνεδριάσει και έχουν ήδη αποφασίσει, γιατί να ξανασυναντηθούνε, να πούνε τι; Τέλος πάντων όμως, γενικότερα εμείς οι Έλληνες μας αρέσει να συνεδριάζουμε, να συζητάμε, να τσακωνόμαστε, βρίσκοντας έτσι έναν τρόπο να δείχνουμε και να υπενθυμίζουμε σε εαυτούς και αλλήλους ποιοί είμαστε και ποια η θέση μας σ' αυτή τη – φουκαριάρα την – κοινωνία. Κάτι σαν το καφενείο το χωριού δηλαδή, που όλοι είναι ειδήμονες επί παντώς επιστητού. Έχω όμως κι άλλο πρόβλημα και είναι το εξής: από πότε ο εκάστοτε υπουργός έχει το δικαίωμα να συγκαλεί σε συνέλευση ένα συνδικαλιστικό όργανο και μάλιστα με θέμα κάποιες αποφάσεις που έχει ήδη παρθεί; Και ακόμα περισσότερο, από πότε οι εκάστοτε πρόεδροι αυτών των συνδικαλιστικών οργανισμών υπακούν; Χμμμ.

'Ντάξει, μπορεί τα παιδιά να υπάκουσαν γιατί είναι καλά παιδιά, γιατί δε θέλουν να δώσουν κακή εντύπωση, γιατί θέλουν να δώσουν τώρα για να πάρουν μετά... δε ξέρω και δε με πολυενδιαφέρει στο τέλος τέλος, ας τους κρίνουν οι άλλοι (όταν έρθει η ώρα να ξαναψηφίσουν). Αυτό όμως που μ' ενδιαφέρει είναι να μη κάνουν καμιά μαλακία (συγνώμη για τη λέξη αλλά μόνο αυτή μου έρχεται όταν ακούω τη φράση «θα αφήσω το στίγμα μου») που θα την πληρώσω εγώ και οι άλλοι συνάδερφοί μου, και μάλιστα για την υπόλοιπη ζωή μας. Θα μου πεις γιατί, στο ΕΣΥ θα παραμείνεις; Μπορεί, δε ξέρω. Τώρα όμως στο ΕΣΥ είμαι είτε μ' αρέσει είτε όχι. Οπότε, μ' ενδιαφέρει. Ξαναβλέποντας λοιπόν τα συμφωνηθέντα και τα κατατεθέντα βλέπω τις εξής διαφορές:

1. Λείπουν γύρω στις 2500 θέσεις γιατρών που συμφωνήσαμε πως θα πρέπει να πάρει το ΕΣΥ για να μπορεί να καλήψει τις ανάγκες του. Είναι ο μόνος τρόπος για να μην φτάσουμε 60 χρονών και να κάνουμε ακόμα εφημερίες και 36ωρα. Και πάλι βέβαια δε φτάνουν. Αυτός ο αριθμός συμφωνήθηκε μετά από πολύ συζήτηση και υποχωρήσεις και κινητοποιήσεις και πάρε – δώσε με το υπουργείο. Δεν τιμήθηκε. Κάποιοι μάλλον υπολογίζουν πως αν μείνω στο ΕΣΥ θα δουλεύω μέχρι να πεθάνω όπως δουλεύω τώρα. Επειδή είμαι καλόπιστος και αφελής λέω πάλι δε πειράζει, θα υπάρξουν κίνητρα.
   
2. Πουθενά δε φαίνεται τι θα γίνει του χρόνου. Η ετήσια διάρκεια της σύμβασης δηλαδή μεταμορφώθηκε σε νόμο του κράτους. Κάποιος δηλαδή φαίνεται πως όχι μόνο θέλει να ξεμπλέξει μ' αυτόν τον βραχνά που λέγεται «γιατροί του ΕΣΥ», αλλά θέλει να ξεμπλέξει και μια για πάντα. Έξυπνος δε μπορώ να πω.
   
3. Κάπου υπήρχε και κάποιο πλαφόν το οποίο δε το θέλαμε. Να δουλεύουμε δηλαδή όσο θέλουμε πάνω απ' αυτά που λέει η ΕΕ και πάνω απ' ότι δουλεύουμε σήμερα. Τώρα, αν είμασταν σε ιδιωτική επιχείρηση, ο εργοδότης θα μας κέρναγε και πορτοκαλάδα αν του λέγαμε κάτι τέτοιο. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα έκανα. Ξέρεις τι είναι να μη χρειάζεται να πάρεις καινούριους εργάτες για να βγάλεις τη δουλειά; Δώσ' του ΙΚΑ, χρόνο που χάνεις μέχρι να του μάθεις τη δουλειά... χαμένος βγαίνεις. Ο έξυπνος λοιπόν εργοδότης θα έτριβε τα χέρια του. Κάποιοι όμως προφανώς να σκέφτηκαν πως οι λίγοι εργασιομανείς γιατροί θα έβγαζαν πολλά λεφτά. Οπότε το κόψαν κι αυτό. Σαν να σου λέει θα δουλεύεις παραπάνω απ' ότι λέει ο νόμος προκειμένου να καλυφτούν οι ανάγκες του νοσοκομείου γιατί δεν υπάρχουν λεφτά να πάρω 2500 άτομα παραπάνω (κατανοητόν) αλλά αν πάλι κάποιοι από εμάς θέλουν να δουλεύουν πολύ, ε όχι. Στη συνέχεια γίνεται και καλύτερο.
   
4. Είχαν συμφωνήσει ο Κος Αβραμό και ο Τσουκ, προκειμένου να δώσουν και κάποιου είδους κίνητρο λέει για να δουλεύουν οι γιατροί του αυτές τις παραπάνω ώρες, να έχουν παράλληλα και κάποιες οικονομικές ελαφρύνσεις τύπου αφορολόγητο μετά από τις 4-6 εφημερίες το μήνα. Αμ δε! Σιγά μη τους δώσουμε και κίνητρα. Εκεί, να δουλεύουν σα τα σκυλιά μέχρι τα 60, και τι έγινε; Τι κι αν ένας ημερολογιακός χρόνος εργασίας ενός γιατρού είναι παραπάνω απ' το διπλάσιο χρόνο εργασίας οποιουδήποτε άλλου δημοσίου υπαλλήλου με τόσες εφημερίες που κάνει; Τι κι αν η υπερωρία του γιατρού δεν πληρώνεται όπως αυτή, όχι μόνο του οπιουδήποτε άλλου δημοσίου υπαλλήλου αλλά και αυτή του ανειδίκευτου εργάτη; Αντέχει ο γιατρός, δεν έχει ανάγκη.
   
5. Και το τελευταίο από τα σοβαρά τελικά, το «πολυδιευθυντικό». Εδώ έχω να πω τα εξής. Βλέπω και αυτό είναι το μοναδικό που με ρωτάνε όλοι οι επιμελητές προχωρημένης (συγχωρέστε με) ηλικίας. Λες και είναι το μοναδικό που τους καίει. Από την άλλη ένας διευθυντής που συμπαθώ ιδιαίτερα το ονόμασε «ταφόπλακα της δημόσιας υγείας» (!). Τους καταλαβαίνω και τους δύο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί δεν έχω ακούσει κανέναν απ' τους μικρούς να μιλάνε γι' αυτό. Τόσο πολύ πια είμαστε χωμένοι στην καθημερινότητα που δε κοιτάμε το μέλλον; Και ποιος σας είπε εσάς πως δε μ' ενδιαφέρει εμένα το πολυδιευθυντικό; Κι όχι μόνο εμένα αλλά θα έπρεπε να ενδιαφέρει και τον κάθε ειδικευόμενο. Γιατί να μην ξέρω πως κάποια μέρα θα γίνω διευθυντής; Δεν ακούγεται ωραία μήπως; Ή δε θα έχω παραπάνω χρήματα ως διευθυντής; Δε έχω ακούσει κανέναν να μιλάει γι' αυτό όμως και νομίζω κακώς. Πολύ κακώς. Θα έπρεπε να μας απασχολεί και αυτό και να μην αφήσουμε τους επιμελητές να βγάλουν μόνοι τους το φίδι απ' την τρύπα. Είναι και δικό μας θέμα και όσοι νομίζουν το αντίθετο κάνουν μεγάλο λάθος. Ας μη το ξεχνάμε λοιπόν κι αυτό στις συνελεύσεις μας.
   

   
   

Βλέποντας λοιπόν όλα τα παραπάνω δε μπορώ να κάνω αλλιώς παρά να σκεφτώ και να αισθανθώ πολύ έντονα πως κάποιος κάπου εκεί ψηλά κοιτάει τον καθρέπτη και γελάει μαζί μου. Κάποιος μου δίνει να φάω απ' αυτά που συμφωνήσαμε τα μισά, όχι επειδή δε μπορεί αλλά επειδή έτσι ίσως να ικανοποιεί κάποια κρυφά του βίτσια με αντικείμενο-υποκείμενο τους γιατρούς. Έχω να του πω ένα: συγχαρητήρια. Κατάφερε με τον μοναδικό του τρόπο να ενώσει μετά από πάρα πολλά χρόνια τους γιατρούς όλης της χώρας, απ' όλες τις ειδικότητες και να τους βγάλει στους δρόμους. Συγχαρητήρια και πάλι. Αλλά δεν τελειώνω εδώ.

Αποφασίστηκαν απεργίες που δεν έφεραν και πολλά αποτελέσματα. Αποφασίστηκαν συνελεύσεις από αυτούς που δεν έχουν κανένα λόγο να αποφασίζουν. Ήρθε η ώρα να αποφασιστεί κάτι πιο δραστικό, κάτι να πονάει αλλά να είναι και νομότυπο, κάτι που να μιλάει τη δική του γλώσσα. Αυτουνού μπορεί να του «δένει τα χέρια η Κομισιόν». Εμένα μου τα λύνει η ΕΕ και οι ίδιοι οι νόμοι του κράτους. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την επίσχεση. Είναι και το τελευταίο όπλο που έχω απέναντι σ' αυτήν την κοροϊδία. Όσο λοιπόν κι αν δε μου είναι εύκολο να βλέπω τον συνάδερφό μου που εφημερεύει να τρέχει να τα βγάζει πέρα μόνος του, δεν έχω άλλη επιλογή. Ο λόγος: και μόνο στην ιδέα ένας τέτοιος άνθρωπος να περάσει τελικά αυτό που θέλει και να βγαίνει μετά στα μπαλκόνια και να λέει πως άφησε το «στίγμα» του στην υγεία, αρρωσταίνω. Δεν είναι το στίγμα σας αυτό που θέλετε να αφήσετε στην δημόσια υγεία κύριε, όποιος και να είστε. Μάλλον το σμίγμα σας είναι αυτό θέλετε να αφήσετε Κε Υπουργέ. Και δεν έχω κανένα σκοπό να γίνω η Μόνικά σας.